မေန႔က စစ္ကုိင္းက ကံတလူဘုရား၊ ေကာင္းမႈေတာ္နဲ႔ ကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသုိလ္ တုိ႔ကုိ သြားေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ လည္ပတ္ခဲ့ၿပီၿပီး။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ျပင္ဦးလြင္က မဟာအံထူးကံသာဘုရား သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ဖုိ႔ အစီအစဥ္ ဆဲြခဲ့ၾကတယ္။ နံနက္ (၆း၃၀)အခ်ိန္ေလာက္ စစ္ကုိင္းက ထြက္ဖုိ႔ သေဘာတူခဲ့ၾကတယ္။
ေစာေစာထြက္မယ္ ေျပာခဲ့ၾကေပမယ့္ အိပ္ယာက (၇)နာရီ ေနာက္ပုိင္းမွ ႏုိးလုိ႔ ေနာက္က်ခဲ့တယ္။ စစ္ကုိင္းကေန နံနက္(၉)နာရီမွ ထြက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဆုိင္ကယ္ႏွစ္စီးကုိ လူေလးေယာက္။ မႏၱေလးမွာ ဆုိင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ ေစာင့္ေနေသးတယ္။ မိမိတုိ႔လည္း အခ်ိန္က ေနာက္က်ေနေတာ့ ျမန္ျမန္ပဲ သုတ္ေျခတင္ ေမာင္းႏွင္ခဲ့တယ္။ မႏၱေလးကုိ (၁၀း၃၀)ေလာက္မွ ေရာက္တယ္။ ဒါေတာင္ ေတာ္ေတာ္ျမန္ျမန္ ေမာင္းထားတာ။
မႏၱေလးေရာက္ေတာ့ မိမိတုိ႔ကုိ လုိက္ပါပုိ႔ေဆာင္မယ့္ အိမ္ရွင္ေျမရွင္ ဇာတိခံတုိ႔ကုိ ၀င္ပင့္တယ္။ ကုိကုိတုိ႔က ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္။ ေနာက္က်တယ္ မလာေတာ့ဘူး ထင္ၿပီး တစ္ေနရာကုိ မသြားေနတာ။ မိမိတုိ႔ကုိ ေတြ႕ေတာ့ ျပင္ဦးလြင္တက္ဖုိ႔ လုပ္ၾကၿပီး (၁၁)နာရီမွာ စတင္ ထြက္ခြါတယ္။ လမ္းမွာ ဓါတ္ဆီထည့္ ဘာထည့္ေပါ့။
ျပင္ဦးလြင္တက္တဲ့ ေတာင္ပတ္လမ္း တစ္ေလွ်ာက္လံုး ႐ႈခင္း႐ႈကြက္ေတြက လွမွလွပဲ။ ဓါတ္ပံု ႐ုိက္ခ်င္စိတ္ကုိ မနည္းမ်ဳိသိပ့္ခဲ့ရတယ္။ ကင္မရာကလဲ မပါေတာ့ ေတာ္ေတာ္အျဖစ္ဆုိးခဲ့တာ။ မိမိတုိ႔မွာ သီခ်င္းနားေထာင္ဖုိ႔ ပါလာတဲ့ JXD ေလးနဲ႔ပဲ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အမွတ္တရဆုိၿပီး ႐ုိက္ျဖစ္ၾကတယ္။
၂၁ မုိင္ေရာက္ေတာ့ ဆုိင္ကယ္က ပ်က္ပါေလေရာ။ အင္းေလ ပ်က္မွာေပါ့ ဒီေလာက္ ျမင့္တဲ့ ေတာင္ကုိ တက္ရတာကုိး။ ဒါနဲ႔ ၂၁ မုိင္မွာ ဆုိင္ကယ္ျပင္တယ္။ ပဲစိမ္းေၾကာ္ဆုိင္ေတြတာနဲ႔ ေစ်းေမးၾကည့္မိတယ္။ တစ္ထုပ္ကုိ ၅၀၀ိ/- တဲ့။ ၀ယ္မလုိ႔ လုပ္တုန္း မႏၱေလးက သူငယ္ခ်င္းက မ၀ယ္နဲ႔ ေစ်းႀကီးၿပီး မေကာင္းဘူးတဲ့။ အျပန္လမ္း ၂၁ မုိင္က်မွ ၀ယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ျပင္ဦးလြင္ကုိ ဆက္တက္ခဲ့တယ္။
ျပင္ဦးလြင္ကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အရင္ဆံုးဦးဆံုး ေျဖရွင္းရမယ့္ ဒုကၡက ဗုိက္ဆာတယ္ဒုကၡ။ ဒါနဲ႔ ထမင္းဆုိင္ ေကာင္းေကာင္းကုိ လုိက္ရွာလုိက္ၾကတာ ေတြ႕ပါၿပီ။ အဓိပတိ ျမန္မာထမင္းဆုိင္။ ဒါနဲ႔ ထမင္းစားမယ္ ဆုိၿပီး ဆုိင္ထဲ ၀င္ၾကတယ္။ လူက ေျခာက္ေယာက္။ ဆုိင္က ေျပာတယ္ အ၀စား တစ္ေယာက္ ၂၀၀၀ိ/-တဲ့။ အင္း ... ေစ်းကေတာ့ ႀကီးတယ္။ ဒါေပမယ့္ စားမယ္ေပါ့။ မိမိက ၾကက္သားကာလသားဟင္း။ အ႐ုိးက မ်ားေနတယ္။ ဆုိင္ကေတာ့ ေျပာတာပဲ။ ကာလသားဟင္း ပီသေအာင္ ခ်က္ထားပါတယ္တဲ့။ ထားပါ။
အဲဒီကေန ျပင္ဦးလြင္ မဟာအံ့ထူးကံသာ ဘုရားကုိ ေရာက္တယ္။ မိမိရဲ႕ စိတ္ကူးထဲမွာ မႏၱေလး မဟာျမတ္မုနိဘုရား ၿပီးရင္ မဟာအံ့ထူးကံသာဘုရားကုိ ဖူးျဖစ္ေအာင္ ဖူးမယ္ စိတ္ကူးခဲ့တာ။ ယခုေတာ့ ဘုရားေျခေတာ္ေမွာက္ကုိ ေရာက္ရွိၿပီ။ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြက ျပင္ဦးလြင္ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ ပြဲေကာက္ေရတံခြန္ေတာ့ သြားကြာဆုိတာနဲ႔ ပဲြေကာက္ေရတံခြန္ကုိ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ မိမိ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေရထဲဆင္းေဆာ့ၾကတယ္။ မိမိကေတာ့ ေတာ္ၿပီ ... မေဆာ့ေတာ့ဘူး ... မင္းတုိ႔ပဲ ေဆာ့ပါ ဆုိၿပီ သူတုိ႔ေဆာ့တာ ထုိင္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ မေနႏုိင္ပါဘူး။ ေရာဂါက ထလာတယ္။ အတင္းအက်ၤ ီခြ်တ္ၿပီး ေရထဲဆင္းခဲ့တယ္။
အဲဒီကေန မႏၱေလးကုိ ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။ မႏၱေလးေရာက္ေတာ့ မိမိတုိ႔နဲ႔ အလုပ္အတူတူ လုပ္ေနတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ မႏၱေလး ဘုရားလာဖူးတယ္ ဆုိတာ သိရတာနဲ႔ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔က ဦးပိန္တံတားကုိ လုိက္ပုိ႔ပါ ဆုိၿပီး မာလာငါးဟင္းနဲ႔ လက္ထုိးၾကတယ္။ မိမိတုိ႔ အဖဲြ႕လဲ လက္ထုိးတဲ့ မာလာငါးဟင္းကုိ တ၀တၿပဲ စားၿပီး လုိက္ပုိ႔ခဲ့ရတယ္။ မႏၱေလးက စစ္ကုိင္းကုိ ျပန္ေတာ့ ည (၉)နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။
မိမိတုိ႔ စိတ္ထဲမွာ မိမိတုိ႔ တည္းခုိရာ မိဘရိပ္ေခ်ာင္က ဆရာေလး စိတ္ပူေမွ်ာ္ေနမည္ကုိသာ ေတြးပူးေနမိသည္။ အလည္လြန္ခဲ့သည့္အျဖစ္။ စစ္ကုိင္း ၿမိဳ႕၀င္၀ေရာက္ေတာ့ ဆုိင္ကယ္ ဆီက ျပတ္ေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ တစ္စီးနဲ႔ သြား၀ယ္ၿပီး ထည့္ေပါ့။ မိဘရိပ္ေခ်ာင္ကုိ ေရာက္ေတာ့ (၁၀)နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။
ထင္သည့္အတုိင္း ဆရာေလးက ေစာင့္ေနတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဆရာေလးက သားတုိ႔ ထမင္းစားၿပီၿပီးလား လုိ႔ စိတ္ပူေမးရွာတယ္။ ေၾသာ္ ဆရာေလးရဲ႕ ေစတနာေတြရယ္ ...... ။
ေစာေစာထြက္မယ္ ေျပာခဲ့ၾကေပမယ့္ အိပ္ယာက (၇)နာရီ ေနာက္ပုိင္းမွ ႏုိးလုိ႔ ေနာက္က်ခဲ့တယ္။ စစ္ကုိင္းကေန နံနက္(၉)နာရီမွ ထြက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဆုိင္ကယ္ႏွစ္စီးကုိ လူေလးေယာက္။ မႏၱေလးမွာ ဆုိင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ ေစာင့္ေနေသးတယ္။ မိမိတုိ႔လည္း အခ်ိန္က ေနာက္က်ေနေတာ့ ျမန္ျမန္ပဲ သုတ္ေျခတင္ ေမာင္းႏွင္ခဲ့တယ္။ မႏၱေလးကုိ (၁၀း၃၀)ေလာက္မွ ေရာက္တယ္။ ဒါေတာင္ ေတာ္ေတာ္ျမန္ျမန္ ေမာင္းထားတာ။
မႏၱေလးေရာက္ေတာ့ မိမိတုိ႔ကုိ လုိက္ပါပုိ႔ေဆာင္မယ့္ အိမ္ရွင္ေျမရွင္ ဇာတိခံတုိ႔ကုိ ၀င္ပင့္တယ္။ ကုိကုိတုိ႔က ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္။ ေနာက္က်တယ္ မလာေတာ့ဘူး ထင္ၿပီး တစ္ေနရာကုိ မသြားေနတာ။ မိမိတုိ႔ကုိ ေတြ႕ေတာ့ ျပင္ဦးလြင္တက္ဖုိ႔ လုပ္ၾကၿပီး (၁၁)နာရီမွာ စတင္ ထြက္ခြါတယ္။ လမ္းမွာ ဓါတ္ဆီထည့္ ဘာထည့္ေပါ့။
ျပင္ဦးလြင္တက္တဲ့ ေတာင္ပတ္လမ္း တစ္ေလွ်ာက္လံုး ႐ႈခင္း႐ႈကြက္ေတြက လွမွလွပဲ။ ဓါတ္ပံု ႐ုိက္ခ်င္စိတ္ကုိ မနည္းမ်ဳိသိပ့္ခဲ့ရတယ္။ ကင္မရာကလဲ မပါေတာ့ ေတာ္ေတာ္အျဖစ္ဆုိးခဲ့တာ။ မိမိတုိ႔မွာ သီခ်င္းနားေထာင္ဖုိ႔ ပါလာတဲ့ JXD ေလးနဲ႔ပဲ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အမွတ္တရဆုိၿပီး ႐ုိက္ျဖစ္ၾကတယ္။
၂၁ မုိင္ေရာက္ေတာ့ ဆုိင္ကယ္က ပ်က္ပါေလေရာ။ အင္းေလ ပ်က္မွာေပါ့ ဒီေလာက္ ျမင့္တဲ့ ေတာင္ကုိ တက္ရတာကုိး။ ဒါနဲ႔ ၂၁ မုိင္မွာ ဆုိင္ကယ္ျပင္တယ္။ ပဲစိမ္းေၾကာ္ဆုိင္ေတြတာနဲ႔ ေစ်းေမးၾကည့္မိတယ္။ တစ္ထုပ္ကုိ ၅၀၀ိ/- တဲ့။ ၀ယ္မလုိ႔ လုပ္တုန္း မႏၱေလးက သူငယ္ခ်င္းက မ၀ယ္နဲ႔ ေစ်းႀကီးၿပီး မေကာင္းဘူးတဲ့။ အျပန္လမ္း ၂၁ မုိင္က်မွ ၀ယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ျပင္ဦးလြင္ကုိ ဆက္တက္ခဲ့တယ္။
ျပင္ဦးလြင္ကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အရင္ဆံုးဦးဆံုး ေျဖရွင္းရမယ့္ ဒုကၡက ဗုိက္ဆာတယ္ဒုကၡ။ ဒါနဲ႔ ထမင္းဆုိင္ ေကာင္းေကာင္းကုိ လုိက္ရွာလုိက္ၾကတာ ေတြ႕ပါၿပီ။ အဓိပတိ ျမန္မာထမင္းဆုိင္။ ဒါနဲ႔ ထမင္းစားမယ္ ဆုိၿပီး ဆုိင္ထဲ ၀င္ၾကတယ္။ လူက ေျခာက္ေယာက္။ ဆုိင္က ေျပာတယ္ အ၀စား တစ္ေယာက္ ၂၀၀၀ိ/-တဲ့။ အင္း ... ေစ်းကေတာ့ ႀကီးတယ္။ ဒါေပမယ့္ စားမယ္ေပါ့။ မိမိက ၾကက္သားကာလသားဟင္း။ အ႐ုိးက မ်ားေနတယ္။ ဆုိင္ကေတာ့ ေျပာတာပဲ။ ကာလသားဟင္း ပီသေအာင္ ခ်က္ထားပါတယ္တဲ့။ ထားပါ။
အဲဒီကေန ျပင္ဦးလြင္ မဟာအံ့ထူးကံသာ ဘုရားကုိ ေရာက္တယ္။ မိမိရဲ႕ စိတ္ကူးထဲမွာ မႏၱေလး မဟာျမတ္မုနိဘုရား ၿပီးရင္ မဟာအံ့ထူးကံသာဘုရားကုိ ဖူးျဖစ္ေအာင္ ဖူးမယ္ စိတ္ကူးခဲ့တာ။ ယခုေတာ့ ဘုရားေျခေတာ္ေမွာက္ကုိ ေရာက္ရွိၿပီ။ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြက ျပင္ဦးလြင္ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ ပြဲေကာက္ေရတံခြန္ေတာ့ သြားကြာဆုိတာနဲ႔ ပဲြေကာက္ေရတံခြန္ကုိ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ မိမိ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေရထဲဆင္းေဆာ့ၾကတယ္။ မိမိကေတာ့ ေတာ္ၿပီ ... မေဆာ့ေတာ့ဘူး ... မင္းတုိ႔ပဲ ေဆာ့ပါ ဆုိၿပီ သူတုိ႔ေဆာ့တာ ထုိင္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ မေနႏုိင္ပါဘူး။ ေရာဂါက ထလာတယ္။ အတင္းအက်ၤ ီခြ်တ္ၿပီး ေရထဲဆင္းခဲ့တယ္။
အဲဒီကေန မႏၱေလးကုိ ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။ မႏၱေလးေရာက္ေတာ့ မိမိတုိ႔နဲ႔ အလုပ္အတူတူ လုပ္ေနတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ မႏၱေလး ဘုရားလာဖူးတယ္ ဆုိတာ သိရတာနဲ႔ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔က ဦးပိန္တံတားကုိ လုိက္ပုိ႔ပါ ဆုိၿပီး မာလာငါးဟင္းနဲ႔ လက္ထုိးၾကတယ္။ မိမိတုိ႔ အဖဲြ႕လဲ လက္ထုိးတဲ့ မာလာငါးဟင္းကုိ တ၀တၿပဲ စားၿပီး လုိက္ပုိ႔ခဲ့ရတယ္။ မႏၱေလးက စစ္ကုိင္းကုိ ျပန္ေတာ့ ည (၉)နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။
မိမိတုိ႔ စိတ္ထဲမွာ မိမိတုိ႔ တည္းခုိရာ မိဘရိပ္ေခ်ာင္က ဆရာေလး စိတ္ပူေမွ်ာ္ေနမည္ကုိသာ ေတြးပူးေနမိသည္။ အလည္လြန္ခဲ့သည့္အျဖစ္။ စစ္ကုိင္း ၿမိဳ႕၀င္၀ေရာက္ေတာ့ ဆုိင္ကယ္ ဆီက ျပတ္ေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ တစ္စီးနဲ႔ သြား၀ယ္ၿပီး ထည့္ေပါ့။ မိဘရိပ္ေခ်ာင္ကုိ ေရာက္ေတာ့ (၁၀)နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။
ထင္သည့္အတုိင္း ဆရာေလးက ေစာင့္ေနတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဆရာေလးက သားတုိ႔ ထမင္းစားၿပီၿပီးလား လုိ႔ စိတ္ပူေမးရွာတယ္။ ေၾသာ္ ဆရာေလးရဲ႕ ေစတနာေတြရယ္ ...... ။
ေမာင္ေစတနာ
1 ယောက် မှတ်ချက်ပြုသည်:
ေပ်ာ္စရာၾကီးဗ်ာ အားက်တယ္ း)
Post a Comment