တခ်ိန္တုန္းက ရခုိင္႐ုိးမဆီ အပုိင္း(၃)

စတိတ္႐ႈိးစင္ လုပ္ၿပီး မီးစက္မီးေတြနဲ႔ သီခ်င္းဆုိေနတဲ့ ကရင္ေတြကုိ ေတြ႕ရ ေတာ့တယ္။ စတိတ္႐ႈိး လုပ္တဲ့ ေနရာက ရြာထဲမွာလဲ မဟုတ္ဘူး။ အနည္းငယ္သာ က်ယ္တဲ့ ကြင္းျပင္ ထဲမွာ။ ႐ႈိးစင္ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ကြမ္းယာ ဆုိင္ေတြ ပတ္ပတ္ လည္ပဲ။ ကြမ္းယာ ေရာင္းတာ ကလဲ ကရင္မေလးေတြ။ ကြမ္းယာ ဆုိင္ေတြမွာ ကရင္ေယာက်ာၤး ေလးေတြ ၀ိုင္းေနတယ္။ သီ္ခ်င္းဆုိ တာကုိ အားေပးတဲ့ လူရွိသလုိ။ ကြမ္းယာဆုိင္ မွာပဲ ၀ုိင္းေနတဲ့ ကရင္ေတြ လဲရွိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ေတ့ာ နည္းနည္း ထူးဆန္း ေနတယ္။ စတိတ္႐ႈိးစင္ ေပၚကုိ သီခ်င္းဆုိ ခ်င္တဲ့ လူတုိင္း တက္ဆုိလုိ႔ ရတယ္။ ကရင္မေလး ေတြေရာ၊ ကရင္ေလး ေတြေရာ ဆုိၾကပါတယ္။ သီခ်င္းဆုိတာ သိပ္ေကာင္း ၾကတယ္။ ကေလးေရာ လူႀကီးပါ သီခ်င္းဆုိ ေကာင္းတာ သိခဲ့ရတယ္။ ဂစ္တာ တီးခတ္တာ လဲ ေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ကရင္ေတြရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ပဲြ ဆုိတာကုိ သိခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ေတာ့ သိပ္မေပ်ာ္ ခဲ့ရပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ကရင္စကားလဲ မေျပာတတ္၊ သီခ်င္းလဲ မဆုိတတ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ေနရာမရွိသလုိ ပါပဲ။ ကြမ္းယာဆုိင္နား သြားရေအာင္လဲ ကြမ္းယာမစား တတ္ေတာ့ ေပွ်ာ္စရာ မေတြ႕ဘဲ စိတ္ညစ္စရာသာ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မိတ္ေဆြ ကရင္ေလး ျပန္တဲ့ထိ ပ်င္းရိေလးတဲြ စြာနဲ႔ ထုိင္ေနခဲ့ ရပါတယ္။ သူတုိ႔ ျပန္တဲ့အခ်ိန္က ညဥ္းေတာ္ေတာ္ နက္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ တဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္လဲ ခ်က္ခ်င္းပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြား ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မယ္ဆုိၿပီး ကရင္ေလးကုိ ေျပာပါတယ္။ ကရင္ေလးက ေနပါအံုး ဆုိ ၿပီး တားပါတယ္။ သူတားလဲ မေနႏုိင္ေတာ့ပါ။ မိမိနဲ႔ အဆင္မေျပ တဲ့ေဒသမွာ ေနရတာ ဆုိေတာ့ ျပန္ခ်င္စိတ္ပဲ ရွိေနပါတယ္။ ကရင္ေလးက စက္ေလွဆိပ္ကုိ လုိက္ပုိ႔ပါတယ္။ အျပန္လမ္း ခရီးမွာေတာ့ အေတြးေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ပါ။ အေတြ႕အႀကံဳ ရခဲ့တဲ့ မိမိရ႕ဲ အျဖစ္ကုိ ေတြးရင္ စက္ေလွနဲ႔ လုိက္ပါခဲ့ပါတယ္။

မိမိ သိပ္ေရာက္ခ်င္ ခဲ့တဲ့ ရခုိင္႐ုိးမ ကုိ ေရာက္ခဲ့တဲ့ စိတ္ေက်နပ္ မႈရခဲ့ပါတယ္။ အေ၀းက ၾကည့္ရင္ သိပ္လွ သိပ္ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းတဲ့ ရခုိင္႐ုိးမ......အနီးကပ္ေရာက္ ေတာ့မွ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ျဖစ္ခဲ့ရတာ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀မွာ ေမ့မရစရာ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စာဖတ္သူ မ်ားကုိလဲ မိမိရဲ႕ ရခုိင္႐ုိးမ၊ ကရင္ေလးမ်ား၏ ဘ၀ကုိ သိရွိခံစားေစလုိတဲ့ အတြက္ ဘ၀အေတြ႕အႀကံဳမ်ား ေတြးမိရင္း . . . . ။

ေမာင္ေစတနာ