သည္းခံျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဖတ္ဖူးတာေလးပါ။ ရယ္စရာလဲေကာင္းတယ္။ တစ္ခါက ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးဟာ သူ႔ရြာမွာ တရားပဲြျပဳလုပ္တယ္။ အဲဒီတရားပဲြမွာ ခႏီၱစဆုိတဲ့ တရားကုိ ေဟာၾကားတယ္။ ဘုန္းႀကီးက တရားေဟာအရမ္း ေကာင္းေတာ့ ရြာသားေတြမွာ ၿငိမ္ေနတာပဲဆုိပဲ။ တရားက အရွိန္တက္ေလေလ တရားနာပရိတ္သတ္မ်ားရဲ႕ အသံက ၿငိမ္က်သြားေလေလ ျဖစ္ေနတယ္။ တရားလဲ ၿပီးသြားေရာ တရားနာပရိတ္သတ္ေတြက ဘုန္းဘုန္းဘုရားကုိ ကန္ေတာ့လုိက္ၾကတာ ဖင္ကုိေထာင္ေနတာဘဲ။ တရားေဟာ အရမ္းေကာင္းေတာ့ အရမ္းၾကည္ညိဳၿပီးေလ။ အဲဒီေန႔က ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ခႏီၱစတရားက ရြာထဲမွာ ျပန္႔သြားတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတရား ေကာင္းတယ္၊ ေကာင္းတယ္ေပါ့။ တရားမနာရတဲ့ လူေတြကလဲ နာခ်င္လာၾကတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားက ဆြမ္းဘုန္းခ်ိန္ေရာက္လုိ႔ ဆြမ္းဘုန္း ေနတယ္။ အဲဒီမွာ တရားမနာလုိက္ရတဲ့ ဒါယကာ၊ ဒါယကာမေတြေရာက္လာတယ္။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ ခႏီၱစတရားကုိ မနားလုိက္ရလုိ႔ ထပ္ေဟာေတာ္မူပါလုိ႔ ေလွ်ာက္တင္ၾကတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားကလဲ ဆြမ္းစားေနရင္း တန္းလန္းနဲ႔ တရားေဟာရရွာတယ္။ ဒါယကာ၊ ဒါယကာမေတြကလဲ အလုိက္မသိၾကဘူး။ တရားနာခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ဘုန္းႀကီးဆြမ္းစားေနမွန္းမသိၾကေတာ့ဘူး။ ဆရာေတာ္ဘုရားကလဲ သည္းခံၿပီး ေဟာေတာမူတယ္။ အဲဒါနဲ႔ တရားလဲၿပီးေရာ ဆရာေတာ္ဘုရားကုိ ကန္ေတာ့ၿပီး ျပန္သြားၾကတယ္။
ဘုန္းႀကီးလဲ နာရီကုိ ေမာ့ၾကည္လုိက္ေတာ့ အခ်ိန္က(၁၁း၃၀)ရွိေနၿပီး။ ဒါနဲ႔ စားလတ္စ ဆြမ္းကုိ ဆက္ဘုန္းတယ္။ ႏွစ္မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာ ဒါယကာတစ္ေယာက္ ထပ္ေရာက္ လာတယ္။ အထက္ကအတုိင္းဘဲ ခႏီၱစတရားကုိ ေဟာဖုိ႔ ေလွ်ာက္ထားတယ္။ ဆရာေတာ္ စားလတ္စ ဆြမ္းက ရပ္ၿပီး ေဟာေတာမူတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ လာလုိက္ ျပန္သြားလုိက္နဲ႔ ေလးအုပ္စုေလာက္ျဖစ္သြားတယ္။ ေလးခါေလာက္ တရားေဟာလုိက္ရတယ္။ ဆြမ္းကလဲ ေျခာက္ကပ္ေနၿပီ။ ဆြမ္းဟင္းေတြလဲ ေအးကုန္ၿပီေပါ့။ နာရီၾကည့္လုိက္ေတာ့ (၁၂)နာရီနဲ႔ (၅၅)မိနစ္ျဖစ္ေနၿပီ။ ၁၂ နာရီေက်ာ္ရင္ ဆြမ္းငတ္ၿပီေလ။ ေဒါသက ထြက္စျပဳေနၿပီ။
သိပ္မၾကာဘူး ဒါယကာတစ္ေယာက္တည္း ေရာက္လာတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ကုိ သည္းခံျခင္း တရားေလး ေဟာၾကားေတာ္မူပါ။ အိမ္က မိန္းမက အၿမဲျပႆနာရွာေနေတာ့ သိပ္သည္းခံခ်င္တဲ့ စိတ္မရွိေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္ဘုရား။ ဒါေၾကာင့္ သည္းခံႏုိင္ေအာင္ တရားခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူပါဘုရားလုိ႔လဲ ေလွ်ာက္တင္ေရာ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ ထြက္စျပဳေနတဲ့ ေဒါသက အထြဋ္အထိပ္ကုိ ေရာက္ရွိသြားတယ္။ တယ္...ဒီဒါယကာႏွယ္ သည္းခံျခင္းဆုိတဲ့ တရားကုိ ဒီေလာက္ေတာင္မသိရဘူးလား ....ဆုိၿပီး ေဘးမွာရွိတဲ့ လက္ေဆးခြက္နဲ႔ ပစ္ေပါက္လုိက္တာ ဒါယကာလဲ ထိပ္ကဲြၿပီ တခ်ဳိးတည္းလစ္ေျပးပါေတာ့တယ္။
ဒါပါဘဲ ဘုန္းႀကီးေတာင္ ၄/၅ ခါေလာက္ဘဲ သည္းခံႏုိင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႐ုိး႐ုိးလူေတြက ဘယ္အတုိင္းအတာထိ သည္းခံႏုိင္မွာလဲ။ ဒါေပမယ့္ သည္းခံေပါ့ဗ်ာ.....။
ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားက ဆြမ္းဘုန္းခ်ိန္ေရာက္လုိ႔ ဆြမ္းဘုန္း ေနတယ္။ အဲဒီမွာ တရားမနာလုိက္ရတဲ့ ဒါယကာ၊ ဒါယကာမေတြေရာက္လာတယ္။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ ခႏီၱစတရားကုိ မနားလုိက္ရလုိ႔ ထပ္ေဟာေတာ္မူပါလုိ႔ ေလွ်ာက္တင္ၾကတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားကလဲ ဆြမ္းစားေနရင္း တန္းလန္းနဲ႔ တရားေဟာရရွာတယ္။ ဒါယကာ၊ ဒါယကာမေတြကလဲ အလုိက္မသိၾကဘူး။ တရားနာခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ဘုန္းႀကီးဆြမ္းစားေနမွန္းမသိၾကေတာ့ဘူး။ ဆရာေတာ္ဘုရားကလဲ သည္းခံၿပီး ေဟာေတာမူတယ္။ အဲဒါနဲ႔ တရားလဲၿပီးေရာ ဆရာေတာ္ဘုရားကုိ ကန္ေတာ့ၿပီး ျပန္သြားၾကတယ္။
ဘုန္းႀကီးလဲ နာရီကုိ ေမာ့ၾကည္လုိက္ေတာ့ အခ်ိန္က(၁၁း၃၀)ရွိေနၿပီး။ ဒါနဲ႔ စားလတ္စ ဆြမ္းကုိ ဆက္ဘုန္းတယ္။ ႏွစ္မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာ ဒါယကာတစ္ေယာက္ ထပ္ေရာက္ လာတယ္။ အထက္ကအတုိင္းဘဲ ခႏီၱစတရားကုိ ေဟာဖုိ႔ ေလွ်ာက္ထားတယ္။ ဆရာေတာ္ စားလတ္စ ဆြမ္းက ရပ္ၿပီး ေဟာေတာမူတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ လာလုိက္ ျပန္သြားလုိက္နဲ႔ ေလးအုပ္စုေလာက္ျဖစ္သြားတယ္။ ေလးခါေလာက္ တရားေဟာလုိက္ရတယ္။ ဆြမ္းကလဲ ေျခာက္ကပ္ေနၿပီ။ ဆြမ္းဟင္းေတြလဲ ေအးကုန္ၿပီေပါ့။ နာရီၾကည့္လုိက္ေတာ့ (၁၂)နာရီနဲ႔ (၅၅)မိနစ္ျဖစ္ေနၿပီ။ ၁၂ နာရီေက်ာ္ရင္ ဆြမ္းငတ္ၿပီေလ။ ေဒါသက ထြက္စျပဳေနၿပီ။
သိပ္မၾကာဘူး ဒါယကာတစ္ေယာက္တည္း ေရာက္လာတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ကုိ သည္းခံျခင္း တရားေလး ေဟာၾကားေတာ္မူပါ။ အိမ္က မိန္းမက အၿမဲျပႆနာရွာေနေတာ့ သိပ္သည္းခံခ်င္တဲ့ စိတ္မရွိေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္ဘုရား။ ဒါေၾကာင့္ သည္းခံႏုိင္ေအာင္ တရားခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူပါဘုရားလုိ႔လဲ ေလွ်ာက္တင္ေရာ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ ထြက္စျပဳေနတဲ့ ေဒါသက အထြဋ္အထိပ္ကုိ ေရာက္ရွိသြားတယ္။ တယ္...ဒီဒါယကာႏွယ္ သည္းခံျခင္းဆုိတဲ့ တရားကုိ ဒီေလာက္ေတာင္မသိရဘူးလား ....ဆုိၿပီး ေဘးမွာရွိတဲ့ လက္ေဆးခြက္နဲ႔ ပစ္ေပါက္လုိက္တာ ဒါယကာလဲ ထိပ္ကဲြၿပီ တခ်ဳိးတည္းလစ္ေျပးပါေတာ့တယ္။
ဒါပါဘဲ ဘုန္းႀကီးေတာင္ ၄/၅ ခါေလာက္ဘဲ သည္းခံႏုိင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႐ုိး႐ုိးလူေတြက ဘယ္အတုိင္းအတာထိ သည္းခံႏုိင္မွာလဲ။ ဒါေပမယ့္ သည္းခံေပါ့ဗ်ာ.....။
ေမာင္ေစတနာ
0 ယောက် မှတ်ချက်ပြုသည်:
Post a Comment