ဒီႏွစ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ခရီးသြားႏွစ္မ်ားလာဟုပင္ ေတြးမိသည္။ ခရီးသြားရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိဘဲႏွင့္ ၁၁-၇-၂၀၀၈ ရက္ေန႔ညက စ၍ စေန၊ တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္တြင္ မႏၱေလးၿမိဳ႕သုိ႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ယခု စေန၊ တနဂၤေႏြေန႔(၂၆-၇-၂၀၀၈/၂၇-၇-၂၀၀၈)တြင္လည္း ေမွ်ာ္လင့္မထား ေသာ ေတာင္ငူခရီးစဥ္ကုိ ေရာက္ခဲ့ပါသည္။
မိမိ၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူသည္ ပ်ဥ္းမနားသုိ႔ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ ေရာက္ရွိလာၿပီး မိမိတြင္ တည္းခုိရာမွ ေတာင္ငူတြင္ တာ၀န္က်ေနေသာ ဖခင္ထံ သြားခ်င္ေၾကာင္း၊ ၎ႏွင့္ အေဖာ္လုိက္ရန္ ေခၚသည့္အတြက္ ေတာင္ငူခရီးစဥ္ကုိ လုိက္ပါခဲ့ပါသည္။
စေနေန႔ နံနက္(၁၀း၃၀)တြင္ ပ်ဥ္းမနား ဆင္႐ုပ္ကားဂိတ္မွ ဟုိင္းလတ္ကားေလးမ်ားျဖင့္ ေတာင္ငူသုိ႔ ခရီးထြက္ခြာခဲ့ပါသည္။ ေတာင္ငူသုိ႔ ရထားျဖင့္သြားပါက ႏွစ္နာရီသာ ၾကာျမင့္ပါသည္။ ေမာ္ေတာ္ ကားျဖင့္ သြားပါက ပုိမုိျမန္လိမ့္မည္ဟု ေတြးထင္ထားသည့္အတြက္ ေမာ္ေတာ္ကားျဖင့္ သြားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထင္ထားသည့္ထက္ ႏွစ္နာရီေနာက္က်ၿပီးမွ ေတာင္ငူသုိ႔ ေရာက္ရွိပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အခ်ိန္ျဖင့္ အသက္ေမြးေသာ၊ စီးပြားရွာေသာ အလုပ္မ်ား လုပ္ပါက က်ိန္းေသ႐ႈံးမည္ဟု ေတြးမိသည္။ (အခ်ိန္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း မလုပ္ၾကပါ။ သုိ႔ေၾကာင့္ ႐ႈံးစရာလည္း မရွိပါ)။ နံနက္(၁၀း၃၀)ထဲက ကားစီးခဲ့ရာ ေတာင္ငူသုိ႔ ညေန(၃း၀၀)ေလာက္မွ ေရာက္ပါသည္။ နံနက္စာ မစားရေသးသည့္အတြက္ ဗုိက္ထဲရွိ ပုိးမ်ဳိးရွစ္ဆယ္မွာလည္း ဆႏၵျပေနေလသည္။ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ကုိ ေျခခ်မိသည္ႏွင့္ ဆုိက္ကားသမားမ်ားသည္ ``အစ္ကုိ ဘယ္သြားမလဲ .. ဆုိက္ကား ငွားမလား .. သြားပါ အစ္ကုိ ´´ ျဖင့္ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တရက္စပ္ ေျပာဆုိလုိက္ပါလာ ေတာ့သည္။ မိမိတုိ႔သည္လည္း ၎တုိ႔အား မသိက်ဳိးကၽြံျပဳ၍ သြားရမည့္ ေနရာကုိသာ အာ႐ုံစုိက္ရွာၾကေတာ့သည္။ မိမိႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းသည္လည္း ေတာင္ငူၿမိဳ႕ကုိ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ေရာက္ဖူးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၎ဖခင္ရွိရာ ေနရာကုိ ဟုိေမးဒီေမးျဖင့္ သြားၾကရာ အလြယ္တကူပင္ ရွာေတြ႕ပါသည္။ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ထမင္းစားၾကပါသည္။ ဟင္းမွာ ၾကက္ဖင္ဆီဖူးဟင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဗုိက္ဆာဆာျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ေခါင္းမေဖာ္ပဲ စားေသာက္ၾကပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ထမင္းလံုးစီသည့္အေနျဖင့္ နားၾကသည္။ သူငယ္ခ်င္း၏ ဖခင္က ႐ုံးတြင္ ရွိေနေသာ ကြန္ပ်ဴတာသည္ စီဒီရြမ္ ဖြင့္မရသည့္အတြက္ ၾကည့္ေပးရန္ ေျပာဆုိသျဖင့္ မိမိတတ္သေလာက္ ပညာျဖင့္ ကြန္ပ်ဴတာကုိ ျပဳျပင္ၾကည့္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကြန္ပ်ဴတာျပႆနာကုိ မည္သုိ႔မွ ရွာ၍ မရျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ (တတ္မွ မတတ္တာ ျပႆနာကုိ ဘယ္ေတြ႕ပါမလဲ .. ဟီး) မိမိ အေျဖရွာသည္က စီဒီရြမ္ျပႆနာျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ျခားျပႆနာမ်ားသာ ေတြ႕ရေလသည္။ ကြန္ပ်ဴတာ COMS ဓါတ္ခဲ အားနည္းျခင္းႏွင့္ အုိင္ဒီအီးေကဘယ္ႀကိဳးမေကာင္းျခင္း တုိ႔သာ ေတြ႕ရ၍ လဲသင့္ေၾကာင္းေျပာၿပီး ၀ယ္ယူတပ္ဆင္ေပးခဲ့ပါသည္။ စီဒီရြမ္ကုိေတာ့ မိမိမျပင္တတ္သည့္အတြက္ ရန္ကုန္ရွိ KMD ကုိ ပုိ႔ရန္ အႀကံေပးခဲ့ပါသည္။ ဘာမဟုတ္သည့္ ကြန္ပ်ဴတာ ျပႆနာကုိ ရွာရင္းျဖင့္ ညေနေစာင္းထိ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့သည္။ ညပုိင္း (၇)နာရီေလာက္တြင္ သူငယ္ခ်င္း၏ ဖခင္က ေတာင္ငူရွိ ေရႊဆံေတာ္ေစတီေတာ္ကုိ လုိက္လံပုိ႔ေဆာင္ ေပးပါသည္။ ေရႊဆံေတာ္ဘုရား၏ သမုိင္းကုိ ေမးၾကည့္ရာ သိသူနည္းသျဖင့္ ေသခ်ာမသိရွိခဲ့ပါ။ ေရႊဆံေတာ္ ေစတီေတာ္သည္ အေရွ႕၊ အေနာက္၊ ေတာင္၊ ေျမာက္ မုဒ္ဦး ေလးခုရွိပါသည္။ ရင္ျပင္ေတာ္သည္ အနည္းငယ္ က်ယ္သည္။ ဘုရားဖူးၿပီး အျပန္လမ္းတြင္ လူအံုေနေသာ အေၾကာ္ဆုိင္ ကုိ ေတြ႕ရာ အေၾကာ္၀ယ္ပါသည္။ ရရွိေသာ အေၾကာ္မ်ားမွ ေျပာင္းဖူးေက်ာ္ႏွင့္ ၾကက္သြန္ေၾကာ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အေၾကာ္ကုိ ဆီထမင္းျဖင့္ တဲြေရာင္းေနပါသည္။ ၎တုိ႔၏ အေၾကာ္ကုိ စားရဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ကုိ ေစာင့္ခဲ့ရပါသည္။ မိမိတုိ႔တည္းခုိသည့္ ေနရာေရာက္ေတာ့ ၾကက္ေသြးခဲ၊ ပဲဟင္းႏွင့္ ႐ုံပတီးသီးေၾကာ္ဟင္းတုိ႔ျဖင့္ ထမင္းစားၾကပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ျမ၀တီ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွ ျပသေနေသာ လူရႊင္ေတာ္ဖလား ဗုိလ္လုပဲြကုိ ၾကည့္ၾကပါသည္။ လူရႊင္ဖလားမွာ ဗုိလ္လုပဲြျဖစ္သည့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာ ေကာင္းေလာက္ ေအာင္ ျပက္လံုးမ်ား ထုတ္ၾကေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ခရီးပန္းလာသည့္အတြက္ ည(၁၀)နာရီတြင္ အနားယူ အိပ္စက္ခဲ့ၾကပါသည္။ တနဂၤေႏြေန႔ နံနက္(၈)နာရီမွ အိပ္ယာမွ ႏုိးပါသည္။ ေရခ်ဳိးၿပီးသည္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း၏ ဖခင္က ၎၏ ကားျဖင့္ ဘုရားဖူး သြားရန္ စီစဥ္ေလသည္။ ကားေမာင္းမည့္သူ သြားေရာက္ေခၚၿပီး ေကာင္းမႈေတာ္ ေစတီေတာ္သုိ႔ သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ ၾကပါသည္။ ေကာင္းမႈေတာ္ေစတီေတာ္၏ သမုိင္းေၾကာင္းလည္း ေမး၍ မရခဲ့ပါ။ ထုိေနာက္ ျမန္မာ့အသံႏွင့္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ထပ္ဆင့္လႊင့္စက္႐ုံ ေဘးလမ္းၾကားမွ ၀င္၍ သြားရေသာ ဇီးျဖဴပင္ဆရာေတာ္ ဓမၼရိပ္သာသုိ႔ သြားေရာက္ၾကပါသည္။ ဇီးျဖဴပင္ဆရာေတာ္ ဓမၼရိပ္သာ သည္ ၿမိဳ႕ပင္ရွိ ေတာအုပ္ပတ္၀န္းက်င္ေလးတြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းႏွင့္ ဓမၼရိပ္သာ ျပဳလုပ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ ေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ဆရာေတာ္ကုိ ဖူးေတြ႕ၾကပါသည္။ မိမိတုိ႔ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ က်က္သေရ ေက်ာင္းေဆာင္ေတာ္သုိ႔ ေရာက္ရွိသည့္အခ်ိန္တြင္ ဆရာေတာ္ႀကီး ေဘးတြင္ သံဃာေတာ္ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးႏွင့္ လူႀကီးတစ္ေယာက္၊ ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္ တုိ႔က ေျခဆုပ္လက္ႏွယ္ ျပဳလုပ္ေနၾကပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးက ရယ္စရာ စကားမ်ားပင္ မိန္႔ေနေသးသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ သက္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးမည္ဟု ခန္႔မွန္း မိပါသည္။ အသားအရည္မွာ စင္ၾကယ္ေသာ အသားအရည္ကုိ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ တန္ေဆာင္မုန္း လဆန္း(၈)ရက္ေန႔တြင္ သက္ေတာ္(၁၀၀)တိတိ ျပည့္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၀ိပႆနာတရားထုိင္ အားထုတ္ရာ ဓမၼာ႐ုံအား ၾကည့္႐ႈခဲ့ၿပီး ျပန္ခဲ့ၾကပါသည္။ အျပန္လမ္းတြင္ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ရဟႏၱာမ်ား ျဖစ္ေလမလားဟု ေတြးေတာ မိသည္။ ထုိအေတြးျဖင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ၾကည္ညိဳေနမိသည္။ မိမိ၏ ေတြးေတာမႈကုိ မေအာင့္ႏုိင္ေတာ့ပဲ သူငယ္ခ်င္း၏ ဖခင္ကုိ ေမးၾကည့္မိရာ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ရဟႏၱာဟု ေတာင္ငူၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားက သမုတ္ထားေၾကာင္း ေျပာဆုိပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ေျခဆုပ္လက္ႏွယ္မျပဳစုလုိက္ရသည့္အတြက္ ၀မ္းနည္းသလုိ ခံစားရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ငါ ဒီတစ္သက္ ရဟႏၱာ သူျမတ္ကုိ ဖူးေတြ႕ၿပီးၿပီဟု ေတြးမိၿပီး ပီတိျဖစ္မိသည္။ ဤခရီးစဥ္ကုိလည္း ေက်နပ္မိသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ပ်ဥ္းမနားသုိ႔ ရထားျဖင့္ ျပန္ရန္ ဘူတာသုိ႔ ထြက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ရထားသည္ ၁၁း၂၀ တြင္ ဆုိက္ေရာက္မည့္ ရထားျဖစ္ေသာ္လည္း ၁၂း၂၀ မွ ဆုိက္ေလသည္။ အထက္က ေျပာခဲ့သလုိပင္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံ၏ အခ်ိန္တိက်မႈသည္ ႏႈိင္းစရာပင္ မရွိပါ။ (ႏႈိင္းလုိ႔လည္း မရပါ) အျပန္ခရီးတြင္ မိမိ ဖူးေတြ႕ခဲ့ရေသာ ရဟႏၱာ ဆရာေတာ္ႀကီးအား ေတြးဖူးေမွ်ာ္ၾကည္ညိဳရင္း လုိက္ပါ ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ေမာင္ေစတနာ
0 ယောက် မှတ်ချက်ပြုသည်:
Post a Comment