“ ဟလုိ ... အမိန္႔ရွိပါ ”
“ သူငယ္ခ်င္း ... ငါပါ ... မင္း မႏၱေလး လုိက္မွာလား ”
“ ဟ ေကာင္းတာေပါ့ ... ငါလဲ မႏၱေလး မေရာက္ဖူးေသးဘူး ... မင္း ဘယ္ေတာ့သြားမွာလဲ ... ”
“ ၁၁ ရက္ေန႔ေလ .. လုိက္မယ္ဆုိ လက္မွတ္ျဖတ္ထားလုိက္မယ္ေနာ္ ”
“ ေအး ေကာင္းတယ္ သူငယ္ခ်င္း. ျဖတ္ထားလုိက္ ”
မႏၱေလး မဟာျမတ္မုနိ႐ုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကုိ ဖူးခ်င္ခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ ခရီးသြားျခင္းကုိ ၀ါသနာမထံုေသာ၊ ပ်င္းေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေရာက္ေအာင္ လဲ မႀကိဳးစားသလုိ ေရာက္ဖုိ႔လဲ ကံမပါခဲ့သည့္အတြက္ မႏၱေလးတြင္ ဦးေလးတစ္ေယာက္ ရွိေသာ္လည္း တစ္ႀကိမ္ တစ္ခါမွ မေရာက္ခဲ့ပါ။ ယခုလဲ သူငယ္ခ်င္းက ဖုန္းနဲ႔ လွမ္းေမး၍ ၿပီၿပီးေရာ ဆုိၿပီး ေျပာလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၁၁ ရက္ေန႔ ေရာက္ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ဘ၀တြင္ ျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္အတုိင္း ခရီးသြားခါနီးတြင္ အလုပ္အၿမဲေပၚ၊ အၿမဲ႐ႈပ္ေသာ ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ မႏၱေလး ရထားက ည ၁၀ နာရီထြက္မွာ။ ည ၈ နာရီအထိ အလုပ္က လုပ္ေနရတုန္း။ ခရီးအစီအစဥ္ ပ်က္ၿပီးလုိ႔ကုိ ထင္ခဲ့သည္။
သုိ႔ေသာ္ မဟာျမတ္မုနိဘုရားႀကီးကုိ ဖူးဖုိ႔ ကံပါလာ၍ ထင္သည္။ ည ၈ နာရီခဲြတြင္ ဆုိင္ကယ္ျဖင့္ ဘူတာ႐ုံသုိ႔ လုိက္ပို႔သျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖင့္ ေတြ႕ၿပီး မႏၱေလးသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခရီးမသြားျခင္းရျခင္း အဓိက အေၾကာင္းရင္းက ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ရထားကုိစီးရသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အင္မတန္ ေႏွးသည့္အျပင္ ဘူတာတုိင္း ရပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ စိတ္ညစ္စရာ အရမ္းေကာင္းသည္။ ခရီးမတြင္ ။ အခ်ိန္ကုန္သည့္အတြက္ ရထားစီးရမည့္ ခရီးဆုိလွ်င္ ေရွာင္ခဲ့သည္။ ထုိေန႔ကလဲ ရထားက ေႏွး၊ ဘူတာတုိင္း ရပ္ ဆုိေတာ့ စိတ္ကုန္ေနသည့္ စိတ္က ပုိစိတ္ကုန္ခဲ့သည္။
မႏၱေလးဘူတာသုိ႔ နံနက္ ၇ နာရီေက်ာ္တြင္ ေရာက္ရွိသည္။ သူငယ္ခ်င္းက အိမ္က ကားကုိ ေခၚထားသည့္ အတြက္ အဆင္ေျပသည္။ စေနေန႔ႏွင့္ တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္စလံုးကုိ ေနရာအႏွံ႔ ပုိ႔ေပးမည္ဟု ဆုိသည္။ စေနေန႔ နံနက္တြင္ မႏၱေလးသုိ႔ေရာက္ၿပီး အရင္ဦးစြာ မႏၱေလးဘူတာတြင္ နံနက္စာ စားၾကသည္။ ဆုိင္တြင္ ထမင္းသုတ္ မွာစားရာ ပန္းကန္အႀကီးႀကီးျဖင့္ ထမင္းသုတ္ကုိ လာခ်ေပးသည္။ အရံအျဖင့္ ငံျပာရည္၊ တုိစရာႏွင့္ မုန္႔ဟင္းခါး ဟင္းရည္ (ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ေတာ့ ရန္ကုန္မုန္႔ဟင္းခါး ဟင္းရည္ႏွင့္ တစ္ျခားစီပင္) လာခ်ေပးသည္ ။ ထူးထူး ဆန္းဆန္း ဆုိေတာ့ အံ့ေၾသာ္မိသည္။ ဒါနဲ႔ စားေသာက္ၾကည့္သည္။ လက္ရာက ညံ့ေထာ္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဗုိက္ဆာ ေန၍ တစ္ပန္းလံုး ကုန္သြားသည္။
မႏၱေလးဘူတာမွ သူငယ္ခ်င္းအိမ္သုိ႔ သြားၾကသည္။ အိမ္က မႏၱေလး က်ဳံးႀကီးေရွ႕တြင္ျဖစ္သည္။ အိမ္ေရာက္ၿပီး မၾကာပါ။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ကုိ စတင္ လည္ပတ္သည္။ အရင္ဦးစြာ ဦးပိန္တံတားသုိ႔ ပုိ႔ေပးသည္။ ဦးပိန္တံတားတြင္ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုမ်ား ရုိက္ကူးၾကသည္။ ၿပီးေနာက္ ကဏာန္း ေကာင္ႀကီးမ်ားသည္ စားခ်င္စဖြယ္ ျဖစ္ေနသည့္ အတြက္ တစ္ေကာင္ ၃၀၀ ျဖင့္ ၀ယ္စားၾကည့္ရာ အဆင္မေျပပါ။ ထုိ႔ေနာက္ ရတနာပံုတကၠသုိလ္ကုိ အျပင္မွ ၾကည့္ခဲ့သည္။ ရတနာပံုတကၠသုိလ္သည္ ရန္ကုန္ရွိ ဒဂံုတကၠသုိလ္၊ တာ၀ တကၠသုိလ္မ်ားထက္ မ်ားစြာ သာလြန္ ေကာင္းမြန္ပါသည္။
အဲဒီေနာက္ မႏၱေလး ကန္ေတာ္ႀကီးရွိ ဆုိင္တစ္ဆုိင္တြင္ ထုိင္ၿပီး ေလညင္းခံ အသုတ္မ်ား ၀ယ္စားၾကသည္။ အသုတ္မ်ားမွာ ခါၾကက္ဥသုတ္၊ (ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အတြက္ေတာ့ ထူးဆန္းေသာ နာမည္ျဖစ္သည္၊ သုတ္ထားတာက မုံလာဥနီကုိ သုတ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။)၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုတ္ႏွင့္ ေက်ာက္ပြင့္သုတ္ တုိ႔ ျဖစ္သည္။ ညေနေစာင္းခ်ိန္တြင္ မဟာမုနိဘုရားႀကီးကုိ သြားေရာက္ ဖူးပါသည္။ ေနာက္ အိမ္သုိ႔ ျပန္နားခဲ့ၾကသည္။
တနဂၤေႏြေန႔မွာေတာ့ နံနက္ပုိင္း လဘၠက္ရည္ေသာက္ၿပီး မႏၱေလးက်ဳံးထဲရွိ ျမနန္းစံေက်ာ္ နန္းေတာ္ကုိ ၀င္ေရာက္ ၾကည့္႐ႈၾကသည္။ သိပ္ကုိ အံ့ေၾသ ခဲ့ရသည္။ ေရွးတုန္းက ျမန္မာလက္ရာမ်ား ကမၻာ့အဆင့္မီမွန္း သိခဲ့ရသည္။ မင္းတုန္းမင္း ထုိင္ခဲ့ေသာ ပလႅင္၊ သီေပါမင္း ထုိင္ခဲ့ေသာ ပလႅင္၊ နန္းေဆာင္မ်ား၊ ေမွ်ာ္စင္မ်ား အေသးစိတ္ ၾကည့္႐ႈခဲ့သည္။ ကင္မရာ မယူသြားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ေနာင္တရမိသည္။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေရာက္ဖုိ႔ ဆုိတာ မလြယ္ကူပါ။
ေန႔လည္ပုိင္းတြင္ မႏၱေလး ေတာင္ေပၚသုိ႔ တက္ခဲ့သည္။ မႏၱေလးေတာင္က နိမ့္သည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း တကယ္တမ္း တက္ၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ျမင့္သည္။ အေပၚေရာက္ေတာ့လဲ ႐ႈခင္းက ေတာ္ေတာ္လွသည္။ မႏၱေလး တစ္ၿမိဳ႕လံုးကုိ ျမင္ရသည္။ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးႏွင့္ မႏၱေလးၿမိဳ႕၏ အလွသည္ အင္မတန္မွ ႐ႈခ်င္စဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။
ညေနပုိင္းက်ေသာ ၆ လပုိင္းထဲမွာ ဧရာ၀တီျမစ္ထဲက ေတြ႕ရွိတဲ့ ေပၚေတာ္မူ ဘုရားငါးဆူကုိ သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ ခြင့္ရခဲ့သည္။ ဤဘုရားမ်ားကုိ မိမိဘ၀တြင္ ဖူးေတြ႕ဖုိ႔ဆုိသည္မွာ အင္မတန္မွ ခဲရင္းလွသည္။ ႀကံဳႀကိဳက္မႈသည္ ဆန္းၾကယ္ လွပါသည္။ ဤခရီးစဥ္ကုိလည္း ေက်နပ္မိသည္။ လုိက္ပို႔ေသာ သူငယ္ခ်င္းကုိလဲ အင္မတန္မွ ေက်းဇူးတင္မိသည္။
ညပုိင္းေရာက္ေတာ့ ေရႊမန္းသူ ကားျဖင့္ ျပန္လာခဲ့သည္။ ႏွစ္ရက္လံုး ပင္ပန္းခဲ့သည့္အတြက္ ကားေပၚတြင္ မိမိ ႀကံဳခဲ့ရေသာ အေတြ႕အႀကံဳေလးမ်ားကုိ စဥ္းစားရင္း လုိက္ပါလာေတာ့သည္။
“ သူငယ္ခ်င္း ... ငါပါ ... မင္း မႏၱေလး လုိက္မွာလား ”
“ ဟ ေကာင္းတာေပါ့ ... ငါလဲ မႏၱေလး မေရာက္ဖူးေသးဘူး ... မင္း ဘယ္ေတာ့သြားမွာလဲ ... ”
“ ၁၁ ရက္ေန႔ေလ .. လုိက္မယ္ဆုိ လက္မွတ္ျဖတ္ထားလုိက္မယ္ေနာ္ ”
“ ေအး ေကာင္းတယ္ သူငယ္ခ်င္း. ျဖတ္ထားလုိက္ ”
မႏၱေလး မဟာျမတ္မုနိ႐ုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကုိ ဖူးခ်င္ခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ ခရီးသြားျခင္းကုိ ၀ါသနာမထံုေသာ၊ ပ်င္းေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေရာက္ေအာင္ လဲ မႀကိဳးစားသလုိ ေရာက္ဖုိ႔လဲ ကံမပါခဲ့သည့္အတြက္ မႏၱေလးတြင္ ဦးေလးတစ္ေယာက္ ရွိေသာ္လည္း တစ္ႀကိမ္ တစ္ခါမွ မေရာက္ခဲ့ပါ။ ယခုလဲ သူငယ္ခ်င္းက ဖုန္းနဲ႔ လွမ္းေမး၍ ၿပီၿပီးေရာ ဆုိၿပီး ေျပာလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၁၁ ရက္ေန႔ ေရာက္ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ဘ၀တြင္ ျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္အတုိင္း ခရီးသြားခါနီးတြင္ အလုပ္အၿမဲေပၚ၊ အၿမဲ႐ႈပ္ေသာ ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ မႏၱေလး ရထားက ည ၁၀ နာရီထြက္မွာ။ ည ၈ နာရီအထိ အလုပ္က လုပ္ေနရတုန္း။ ခရီးအစီအစဥ္ ပ်က္ၿပီးလုိ႔ကုိ ထင္ခဲ့သည္။
သုိ႔ေသာ္ မဟာျမတ္မုနိဘုရားႀကီးကုိ ဖူးဖုိ႔ ကံပါလာ၍ ထင္သည္။ ည ၈ နာရီခဲြတြင္ ဆုိင္ကယ္ျဖင့္ ဘူတာ႐ုံသုိ႔ လုိက္ပို႔သျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖင့္ ေတြ႕ၿပီး မႏၱေလးသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခရီးမသြားျခင္းရျခင္း အဓိက အေၾကာင္းရင္းက ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ရထားကုိစီးရသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အင္မတန္ ေႏွးသည့္အျပင္ ဘူတာတုိင္း ရပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ စိတ္ညစ္စရာ အရမ္းေကာင္းသည္။ ခရီးမတြင္ ။ အခ်ိန္ကုန္သည့္အတြက္ ရထားစီးရမည့္ ခရီးဆုိလွ်င္ ေရွာင္ခဲ့သည္။ ထုိေန႔ကလဲ ရထားက ေႏွး၊ ဘူတာတုိင္း ရပ္ ဆုိေတာ့ စိတ္ကုန္ေနသည့္ စိတ္က ပုိစိတ္ကုန္ခဲ့သည္။
မႏၱေလးဘူတာသုိ႔ နံနက္ ၇ နာရီေက်ာ္တြင္ ေရာက္ရွိသည္။ သူငယ္ခ်င္းက အိမ္က ကားကုိ ေခၚထားသည့္ အတြက္ အဆင္ေျပသည္။ စေနေန႔ႏွင့္ တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္စလံုးကုိ ေနရာအႏွံ႔ ပုိ႔ေပးမည္ဟု ဆုိသည္။ စေနေန႔ နံနက္တြင္ မႏၱေလးသုိ႔ေရာက္ၿပီး အရင္ဦးစြာ မႏၱေလးဘူတာတြင္ နံနက္စာ စားၾကသည္။ ဆုိင္တြင္ ထမင္းသုတ္ မွာစားရာ ပန္းကန္အႀကီးႀကီးျဖင့္ ထမင္းသုတ္ကုိ လာခ်ေပးသည္။ အရံအျဖင့္ ငံျပာရည္၊ တုိစရာႏွင့္ မုန္႔ဟင္းခါး ဟင္းရည္ (ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ေတာ့ ရန္ကုန္မုန္႔ဟင္းခါး ဟင္းရည္ႏွင့္ တစ္ျခားစီပင္) လာခ်ေပးသည္ ။ ထူးထူး ဆန္းဆန္း ဆုိေတာ့ အံ့ေၾသာ္မိသည္။ ဒါနဲ႔ စားေသာက္ၾကည့္သည္။ လက္ရာက ညံ့ေထာ္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဗုိက္ဆာ ေန၍ တစ္ပန္းလံုး ကုန္သြားသည္။
မႏၱေလးဘူတာမွ သူငယ္ခ်င္းအိမ္သုိ႔ သြားၾကသည္။ အိမ္က မႏၱေလး က်ဳံးႀကီးေရွ႕တြင္ျဖစ္သည္။ အိမ္ေရာက္ၿပီး မၾကာပါ။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ကုိ စတင္ လည္ပတ္သည္။ အရင္ဦးစြာ ဦးပိန္တံတားသုိ႔ ပုိ႔ေပးသည္။ ဦးပိန္တံတားတြင္ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုမ်ား ရုိက္ကူးၾကသည္။ ၿပီးေနာက္ ကဏာန္း ေကာင္ႀကီးမ်ားသည္ စားခ်င္စဖြယ္ ျဖစ္ေနသည့္ အတြက္ တစ္ေကာင္ ၃၀၀ ျဖင့္ ၀ယ္စားၾကည့္ရာ အဆင္မေျပပါ။ ထုိ႔ေနာက္ ရတနာပံုတကၠသုိလ္ကုိ အျပင္မွ ၾကည့္ခဲ့သည္။ ရတနာပံုတကၠသုိလ္သည္ ရန္ကုန္ရွိ ဒဂံုတကၠသုိလ္၊ တာ၀ တကၠသုိလ္မ်ားထက္ မ်ားစြာ သာလြန္ ေကာင္းမြန္ပါသည္။
အဲဒီေနာက္ မႏၱေလး ကန္ေတာ္ႀကီးရွိ ဆုိင္တစ္ဆုိင္တြင္ ထုိင္ၿပီး ေလညင္းခံ အသုတ္မ်ား ၀ယ္စားၾကသည္။ အသုတ္မ်ားမွာ ခါၾကက္ဥသုတ္၊ (ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အတြက္ေတာ့ ထူးဆန္းေသာ နာမည္ျဖစ္သည္၊ သုတ္ထားတာက မုံလာဥနီကုိ သုတ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။)၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုတ္ႏွင့္ ေက်ာက္ပြင့္သုတ္ တုိ႔ ျဖစ္သည္။ ညေနေစာင္းခ်ိန္တြင္ မဟာမုနိဘုရားႀကီးကုိ သြားေရာက္ ဖူးပါသည္။ ေနာက္ အိမ္သုိ႔ ျပန္နားခဲ့ၾကသည္။
တနဂၤေႏြေန႔မွာေတာ့ နံနက္ပုိင္း လဘၠက္ရည္ေသာက္ၿပီး မႏၱေလးက်ဳံးထဲရွိ ျမနန္းစံေက်ာ္ နန္းေတာ္ကုိ ၀င္ေရာက္ ၾကည့္႐ႈၾကသည္။ သိပ္ကုိ အံ့ေၾသ ခဲ့ရသည္။ ေရွးတုန္းက ျမန္မာလက္ရာမ်ား ကမၻာ့အဆင့္မီမွန္း သိခဲ့ရသည္။ မင္းတုန္းမင္း ထုိင္ခဲ့ေသာ ပလႅင္၊ သီေပါမင္း ထုိင္ခဲ့ေသာ ပလႅင္၊ နန္းေဆာင္မ်ား၊ ေမွ်ာ္စင္မ်ား အေသးစိတ္ ၾကည့္႐ႈခဲ့သည္။ ကင္မရာ မယူသြားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ေနာင္တရမိသည္။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေရာက္ဖုိ႔ ဆုိတာ မလြယ္ကူပါ။
ေန႔လည္ပုိင္းတြင္ မႏၱေလး ေတာင္ေပၚသုိ႔ တက္ခဲ့သည္။ မႏၱေလးေတာင္က နိမ့္သည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း တကယ္တမ္း တက္ၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ျမင့္သည္။ အေပၚေရာက္ေတာ့လဲ ႐ႈခင္းက ေတာ္ေတာ္လွသည္။ မႏၱေလး တစ္ၿမိဳ႕လံုးကုိ ျမင္ရသည္။ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးႏွင့္ မႏၱေလးၿမိဳ႕၏ အလွသည္ အင္မတန္မွ ႐ႈခ်င္စဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။
ညေနပုိင္းက်ေသာ ၆ လပုိင္းထဲမွာ ဧရာ၀တီျမစ္ထဲက ေတြ႕ရွိတဲ့ ေပၚေတာ္မူ ဘုရားငါးဆူကုိ သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ ခြင့္ရခဲ့သည္။ ဤဘုရားမ်ားကုိ မိမိဘ၀တြင္ ဖူးေတြ႕ဖုိ႔ဆုိသည္မွာ အင္မတန္မွ ခဲရင္းလွသည္။ ႀကံဳႀကိဳက္မႈသည္ ဆန္းၾကယ္ လွပါသည္။ ဤခရီးစဥ္ကုိလည္း ေက်နပ္မိသည္။ လုိက္ပို႔ေသာ သူငယ္ခ်င္းကုိလဲ အင္မတန္မွ ေက်းဇူးတင္မိသည္။
ညပုိင္းေရာက္ေတာ့ ေရႊမန္းသူ ကားျဖင့္ ျပန္လာခဲ့သည္။ ႏွစ္ရက္လံုး ပင္ပန္းခဲ့သည့္အတြက္ ကားေပၚတြင္ မိမိ ႀကံဳခဲ့ရေသာ အေတြ႕အႀကံဳေလးမ်ားကုိ စဥ္းစားရင္း လုိက္ပါလာေတာ့သည္။
ေမာင္ေစတနာ
0 ယောက် မှတ်ချက်ပြုသည်:
Post a Comment